Στο σημερινό μας μάθημα, πνευματικά μου τέκνα, θα μελετήσουμε ολίγες βρισιές με κατάληξη σε -άρι.
Παπάρι=ο όρχης, το αρχίδι, το μουλιασμένο/παπαριασμένο
«Τσίμπα ένα παπάρι»
«Φάε τα παπάρια μου!»
«Που χάθηκες ρε παπάρα;»
«Σήμερα το πρωί έφαγα μια παπάρα... Μμμ, μούρλια!»
Κλασσικότατη έκφραση, με επίδραση ήπια. Χρησιμοποιείται τόσο ως φιλικός χαιρετισμός (βλέπε το 3ο παράδειγμα) όσο και ως μέρος υβριστικής στιχομυθίας (βλέπε παραδείγματα 1, 2). Επίσης, η παπάρα είναι το ψωμί βουτηγμένο σε γάλα, ελληνικό έδεσμα πολύ δημοφιλές στα χωριά (βλέπε παράδειγμα 4).
Σκυφτάρι=αυτό που σκύβει, το σκυφτό
«Μουνάρι, Σκυφτάρι, Παπάρι!»
«Κάνε κάνα σκυφτάρι, μωρή αλλοπαρμένη τσούλα!»
Η έννοια του σκυφταριού δεν είναι απολύτος καθορισμένη, έχει όμως να κάνει με τις σκυφτές στάσεις του πισωκολλητού και της πιπαδώρησης.
Μουλάρι=ζώο, προϊόν ζευγαρώματος γαϊδουριού και αλόγου (είναι στείρο)
«Άντε σήκω κάνε καμιά δουλειά ρε μουλάρι!»
«Είσαι μεγάλη μουλάρα!»
Ακόμη μια κλασσική έκφραση. Εκτός απο το εθνικό μας ζώο, μουλάρια έχουν την τιμή να ονομάζονται και πολλοί συμπολίτες μας. Χαρακτηρίζει τον πεισματάρη και κακότροπο άνθρωπο, αν και πολλές φορές χρησιμοποιείται και για τον δουλευταρά.
Τομάρι=το δέρμα του νεκρού ζώου
«Είσαι ένα άχρηστο παλιοτόμαρο!»
«Σε γάμησα ρε τομάρι!»
Απ' ότι φαίνεται δεν υπάρχει πρωτοτυπία σήμερα, αγαπητοί μαθητές, εκτός απο το σκυφτάρι. Τομάρι, λοιπόν, χαρακτηρίζεται ο ανήθικος άνθρωπος του οποίου η αξία (και η πνευματική του μυρωδιά) δεν είναι καλύτερη αυτής ενός τομαριού.
Σας ευχαριστούμε, αγαπητοί ευγενείς, που παρακολουθήσατε και αυτό το σημερινό όργιο μόρφωσης.
Πραγματικά, έχω τόση κουλτούρα μέσα μου που αδημονώ να μεταδώσω τουλάχιστον 100 τόνους κουλτούρας σε εσάς όλους, μικρά μου σκιουράκια.
Και επειδή αποθηκεύω όλη μου την κουλτούρα στα αρχίδια μου, αυτά κινδυνεύουν πια να σκάσουν. Μου τα 'χει πρήξει η πολλή κουλτούρα δηλαδή. Είσαστε όμως τόσο τυχεροί που αποφάσισα να σας μοιράσω δωρεάν (το τονίζω: ΔΩΡΕΑΝ) αυτό που βρίσκεται μέσα στα αρχίδια μου (την κουλτούρα εννοώ – το χύσι κοστίζει).
Με αγάπη και πολλά γλωσσόφιλα στις δεσποινίδες,
ο πανέμορφος και πολύ αγαπητός στα ζώα,
Επίτιμος Καθηγητής Υβρεολογίας
Π. Α.
*Σημείωση για τους φοιτητές της Φιλολογίας στο ΑΠΘ:
Α και κωλόπαιδα, επειδή διαβάζετε το blog μου δεν σημαίνει πως δεν θα δώσετε στην επόμενη εξεταστική! Τσακιστείτε και ελάτε στα μαθήματά μου (την Υβρεολογία και την Ιστορία του Βρισιδιού) για να πάρετε και κάναν καλό βαθμό. Επίσης διατίθεμαι να σας λύσω τις απορίες σας στα σημαντικότατά μου μαθήματα αμέσως μετά την παράδοση στο αμφιθέατρο. Μην ντρέπεστε που είμαι τόσο όμορφος – πλησιάστε. Και 'σεις κοπέλες, εντάξει, είμαι γόνιμος και άντρακλας, αλλά με πάνω απο δύο μέτρα απόσταση δεν μένετε έγκυες (πιθανότατα) – πλησιάστε και 'σεις τέκνα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου