Το λουκάνικο του πάνα.

Το λουκάνικο του πάνα.
Καλή όρεξη!
Καλωσήρθατε στο Υβρεολόγιον.

Το blog αυτό είναι η online εκδοχή του μαθήματος της "Υβρεολογίας" που διδάσκεται στο τμήμα Υβριστικών Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Φυσικά, η γλώσσα που χρησιμοποιείται δεν είναι και η πιο κόσμια, οπότε κλείστε το ένα μάτι και προχωρήστε στα άδυτα μιας υπέροχης τέχνης.

Κυριακή 1 Απριλίου 2007

[Intro: Ένας πρόλογος]

Η γλώσσα, ένας μοναδικός τρόπος να επικοινωνούμε, τόσο με πληροφορίες όσο και με συναίσθημα. Ένα από τα στοιχεία που εξυψώνουν τον άνθρωπο στις ανώτερες βαθμίδες των ζώντων οργανισμών. Συγγραφείς, όπως ο Ντοστογιέφσκι, έχουν δημιουργήσει χαρακτήρες και ιστορίες μέσω της γλώσσας. Ποιητές, όπως ο Ελύτης, έχουν ανάγει τη γλώσσα σε μέσο ονειρικού συναισθηματικού συγχρωτισμού. Φιλόσοφοι, όπως ο Νίτσε, περιγράφουν την άποψη τους για την κοινωνία και το σύμπαν μέσω αυτής της ολοένα μεταβλητής οντότητας. Η γλώσσα είναι πανταχού παρούσα, ακόμη και στην κρυφή υποσυνείδητη σκέψη ενός ατόμου.


Μπορεί να θεωρηθεί το θεμέλιο της κοινωνίας, η μητέρα της ανθρώπινης κουλτούρας, η βάση του οτιδήποτε ανθρώπινου.


Τίποτε, όμως, μέσα στα χαμένα σοκάκια των λέξεων και των προτάσεων, δεν μπορεί να συγκριθεί σε ομορφιά με το ελληνικό υβρεολόγιο. Βρισιά: Ένας τρόπος να ξεδώσεις, να εκφράσεις με πάθος το συναίσθημα σου, να κάνεις χιούμορ, να γουστάρει η γκόμενα, να αντιμετωπίσεις τον μαλάκα (εάν μπορεί να χαρακτηριστεί) οδηγό που δεν βλέπει το στοπ, να συγυρίσεις τη γυναίκα σου κατά τη διάρκεια του καυγά με ευγενή σχήματα λόγου όπως παλιοχαμούρα, τσόλι, μπασταρδογύναιο, ξετσίπωτη.


Εδώ, λοιπόν, έρχεται το blog αυτό, να σας διαπαιδαγωγήσει όσον αφορά τις ελληνικές υπέροχες βρισιές. Ο πλούτος αυτός της γλώσσας μας είναι αμύθητης αξίας. Προσπαθήστε απλά να συγκρίνετε το εύηχο «μαλάκα» με το απλό, κοινό και ανούσιο αγγλικό «motherfucker» (=μαμαγαμιά).


Περιηγηθείτε λοιπόν στις σελίδες τις ταπεινής μας προσπάθειας και αν την εκτιμήσετε διαδώστε την διεύθυνση μας.


Με εκτίμηση,

Η διεύθυνση

Δεν υπάρχουν σχόλια: